Spijt

Ik word zwetend wakker in een steenkoud bed. Het gevoel dat ik iets ben vergeten, alleen.

Het stromende water van de douche maakt de lucht warm en ik denk aan wat ik nog weet. Ik zeg je slaperig gedag voordat ik weer in slaap val. De uitputtende seks van gisteravond. Het dromen.
Ik droog me af. Nog steeds iets vergeten en het voelt zwaar.

Terwijl ik naar boven loop om me aan te kleden hoor ik mijn telefoon. Een onbekend nummer gemist. Terwijl het geluid opnieuw begint weet ik het weer.

Ik ben je vergeten te zeggen dat ik van je hou.

Hoofdstuk 3

De eerste paar dagen begreep ze niets van wat er gebeurd was. Ze had een hele harde piep in haar oor en elke keer als er iemand tegen haar praatte kon ze alleen proberen te zien wat ze zeiden. Dat lukte haar niet. Ze had papa en mama nog steeds niet gezien en omdat ze nog niet kon lezen en niemand kon verstaan, voelde ze zich ontzettend alleen.Tante Yvette, de buurvrouw, was wel langs geweest en had er heel geschrokken uit gezien. Ze huilde heel hard en had haar heel stevig geknuffeld. Daarna had ze de bloemen nieuw water gegeven, de stoel naast het bed gezet en een hele tijd tegen haar zitten praten. Toen was er een mevrouw in witte kleren binnengekomen die iets tegen tante Yvette had gezegd en daarna had ze alleen nog een hand op haar arm gelegd en haar haar gestreeld.
Inmiddels kon ze haar hoofd weer draaien en had ze gezien dat er nog een man op de kamer lag, die een beetje op haar vader leek. Alleen was hij heel lelijk. Ze had alleen de linkerkant van zijn hoofd gezien en dat zag eruit als de korst van mama’s ovenschotels. Tante Yvette had even met hem gepraat voordat ze bij haar was komen zitten.

Hoofdstuk 2

Toen ze wakker werd, lag ze in het ziekenhuis. Haar keel deed zeer en toen ze haar mond open deed bleek ze geen stem te hebben. De paniek vulde haar hoofd. Wat was er gebeurd? Waar waren papa en mama? De kamer was gevuld met kabeltjes, computerschermen, een tafel met een stoel en een vaas met bloemen erop. De geur die de kamer vulde deed haar denken aan wanneer mama de wc net schoon had gemaakt en ze een half uur niet mocht plassen. Het gevoel van paniek werd groter toen ze merkte dat ze haar hoofd niet naar rechts kon draaien om de rest van de kamer en de ingang te zien. Ze voelde dat er iemand anders moest zijn.

Hoofdstuk 1

Het orkest van sirene’s die buiten loeiden vervaagde naarmate haar focus verschoof naar de vuurspoken die rond de deur likten. Ze trok de deken strakker om zich heen, zoals papa had gezegd voordat hij mama ging zoeken. De vlammen leken te vervormen in alle kleuren van regenboog en ze moest denken aan de pot met goud waar papa altijd over vertelde. De kabouter aan het einde van de kleurenzee wilde het goud niet opgeven omdat hij er hard voor gewerkt had om de schittering van de regenboog te behouden. Daarom verstopte hij de pot altijd hoog in een boom aan het einde van de regenboog, waardoor iedereen die zwaarder was de takken zou breken als hij probeerde de pot te pakken.
Net als bij het slapen gaan verloor ze zich in het verhaal en zakte ze weg onder de warme deken totdat het donker was. 

Nee heb je

De bladeren ruisten terwijl ze er langs fietste. Hoewel, ruisten, bulderden. De storm leek niet op te houden en ze vloog met een noodvaart langs haar huis voor ze eindelijk tot stilstand kwam. Ze was blij dat ze nu in ieder geval de wind in de rug had, hoewel ze wist dat ze zo weer tegen de wind in moest.

Ze liep naar binnen en pakte de brief. Ze haalde diep adem en stapte weer terug de storm in. Ze dacht aan wat haar oma altijd zei: nee heb je, ja kun je krijgen.

Verdwaald

De boost die ze kreeg was vreemd, een beetje misselijk voelde ze zich, terwijl ze eigenlijk ook vond dat ze moest plassen. Terwijl ze een stap zette voelde het alsof de grond onder haar weg trok en ze besloot even tegen de muur te blijven hangen en stak een peuk op. Wat een heerlijke koele muur was dit, en ze realiseerde zich dat ze het warm had. Dat ging niet weg, de rest wel.

Al snel stond ze weer op de dansvloer, te verdwalen, te genieten. De muziek zweefde om haar heen, net als de mensen. Toen zag ze haar. Ze liep op haar af en keek haar grijnzend aan. Voor ze het wist stond ze weer tegen de muur, handen op haar borsten, lippen op haar lippen, terwijl de muziek zich om hen heen wikkelde en ze in elkaar verdwaalden.

Vreemd

Ze schrok van hoe boos hij was. Ze wist ook niet waarom hij boos was en dus niet of het terecht was dat hij zo tegen haar stond te schreeuwen. Ze wist wel dat ze er bang van werd. Hoe langer hij uit zijn dak ging, hoe verder tegen de muur ze ging staan. Toen ze er met haar rug tegenaan stond schrok ze waardoor ze de klap niet zag aankomen.

Ze was gezien toen ze met haar neef door de stad liep.